موضوع : مقاله مذهب رسمی و زبان فارسی

توضیح : این فایل به صورت ورد و آماده چاپ می باشد

دین، مذهب و زبان ايرانيان
دین رسمی مردم ایران، اسلام و مذهب رسمی، شیعه ی دوازده امامی است. مذاهب دیگر اسلامی اعم از حنفی، شافعی، مالکی، حنبلی و زیدی دارای احترام کامل‌اند. 99/5درصد از مردم ایران مسلمانند و 91درصد آنها شیعه هستند. اقلیت¬های مذهبی که در ایران به رسمیت شناخته شده‌اند، عبارتند از: مسیحیان، کلیمیان و زرتشتیان و پیروان سایر ادیان.
زبان رسمی و خط رایج ایران، فارسی است به جز فارسی، زبان¬های دیگری مانند ترکی، کردی،‌ عربی، گیلکی و بلوچی نیز در نقاط مختلف کشور تکلم می‌شود. از زبان¬های خارجی رایج در ایران، در درجه¬ی اول انگلیسی و سپس عربی و فرانسه کاربرد دارد.
چگونگي رواج زبان فارسي در ايران
رواج فرهنگ و زبان فارسي در ايران، امري تصادفي نيست. از همان هنگام مهاجرت اقوام هند و اروپايي به فلات ايران و به ويژه بعد از استقرار امپراتوري پارس در ۲۵۰۰ سال پيش، زبان و فرهنگ پارسي نيروي غالب در اين بخش جهان بوده است. در طول اين قرن ها بسياري تبادلات مسالمت آميز يا قهرآميز با ديگر تمدن هاي شرق و غرب صورت گرفته است. برجسته ترين فاتحاني كه تاثيرات عمده بر فرهنگ پارسي داشته اند يوناني ها، عرب ها و مغول ها بوده اند. تبادلات انجام شده با رومي ها، عثماني ها و جوامع مدرن غرب نيز همگي حايز اهميت بوده است.زبان فارسي در گذار از اين مراحل، دستخوش دگرگوني شده است، اما همواره جان به در برده و باز سر بر آورده و ادبياتي غني خلق كرده كه نفوذ آن در هر سو گسترش يافته است. اين فرهنگ متعال، آنگونه كه در اشعار شاعراني همچون فردوسي، حافظ، سعدي و مولوي متجلي است، ريشه هاي عميق در جامعه دارد و همچنان نيروي توانمندي است. اين فرهنگ در همه اعصار در كنار ساير زبان ها و فرهنگ ها زيسته است كه برخي از آنها در ايران حكم رانده اند. براي مثال ايل قاجار كه تهران را به عنوان پايتخت خود برگزيدند، ترك زبان بودند.
با اين حال، آنان نيز همچون بسياري از پيشينيان جذب فرهنگ و زبان فارسي شدند. تنها در دوران معاصر است كه ايده تحميل يك مذهب رسمي و يك زبان رسمي بر غيرفارس ها مطرح شده است. در قرن شانزدهم شاهان صفوي تشيع را به عنوان مذهب رسمي ايران تحميل كردند و در قرن نوزدهم شاهان پهلوي ساير گروه هاي قومي را از انتشار كتب و نشريات و نيز آموزش به زبان خود بازداشتند.انكار اجباري تفاوت ها، به اين شكل كه سياست فرهنگي رسمي در دوران پهلوي بود، بخشي از روايت ناسيوناليسم به شيوه يك رژيم اقتدار طلب به شمار مي رفت. هدف اصلي اين سياست ايجاد يك ملت- كشور متحد در برابر يك امپراتوري چند قومي بود. از اين رو به جاي هويت هاي قومي يا مذهبي به توليد و تاكيد بر هويت «ملي» مي پرداخت.سابقه انديشه تشكيل ايران به عنوان يك مفهوم سياسي، به نيمه اول قرن سوم باز مي گردد. اما اين زماني است كه عنصر اوليه هويت ايراني را وفاداري به حاكم تشكيل مي داد كه بعدها جاي خود را به وفاداري به مذهب داد (فراي، ۱۹۹۳). شكل جديد هويت ايراني را در طول نيمه دوم قرن نوزدهم روشنفكران نوگرا پي ريزي كردند كه نبرد آنان با استبداد مطلقه سياسي و مذهبي به انقلاب مشروطه منجر شد (اشرف، ۱۳۷۲). مفهوم هويت ملي كه در عصر شاهان پهلوي دستخوش دگرگوني شد، به قباي تنگي بر قامت يك كشور بسيار متنوع بدل شد كه مانع تجلي تفاوت ها مي شد. پهلوي ها چنين روايتي از يك هويت ملي را لازمه حركت به سوي تمركز قدرت و وحدت بخشي به تكثر اقتصادي و سياسي كشوري مي دانستند كه چندپارگي فئودالي را پشت سر مي نهاد. به اين ترتيب، ناسيوناليسم مزبور امكان همزيستي مسالمت آميز گروه هاي متنوع قومي و زباني را در محدوده واحد سياسي رد مي كرد. يكي از تهديدهاي اصلي آخرين پادشاه ايران آن بود كه خود را عنصر وحدت بخش گروه هاي متفاوت تشكيل دهنده ايران قلمداد مي كرد و مي پنداشت خروج او از صحنه به چند پارگي كشور بر اساس مرزهاي قومي مي انجاميد. در دوران ظهور هويت هاي ملي كه بهترين نمونه آن مبارزه كردها براي خودمختاري
فهرست مطالب
دین، مذهب و زبان ايرانيان
چگونگي رواج زبان فارسي در ايران
مذهب و زبان فارسي ريشه هاي فرهنگ ایرانی
نگاهي بر زبان فارسي
اسلام و مذهب تشیع و شاخه‌های مختلف آن
آيا براستي زبان فارسي رمز هويت ملي ايرانيان است؟
منبع