موضوع : آمریکا و خیزش اسلامی مردم ایران

توضیح : این فایل به صورت ورد و آماده چاپ می باشد

مقدمه
رژيم شاه بعد از كودتاي 28 مرداد 1332 هـ. ش (1953 م)، همواره يكي از متحدين امريكا در منطقة خليج فارس به حساب مي‌آمد. و هنگامي كه كارتر زمام امور امريكا را به دست گرفت، چون وجهة بين المللي ايالات متحده خدشه‌دار شده بود، بر اساس شاه با انتصاب جمشيد آموزگار به جاي هويدا، دست به كار اصلاحات شد و تعدادي از زندانيان سياسي را آزاد كرد. امريكا هم به پشتيباني خود از آن رژيم ادامه داد و بالاخره با سرشاه به امريكا در آبان ماه 1356 هـ.ش (1977م) اين روابط مستحكم‌تر شد.
به دنبال شروع و گسترش مجدد نارضايتي‌هاي داخلي در ايران از نيمة دوم سال 1356 هـ.ش (1977م)، امريكايي‌ها بحران ايران را زودگذر تلقي مي‌كردند و با توجه به مجموعه‌اي از پيوندها و ملاحظات استراتژيك ميان شاه و امريكا در طي سي و هفت سال سلطنتش، اطمينان داشتند كه شاه مي‌تواند بحران را پشت سر بگذارد. گزارشاتي كه امريكايي‌ها از اوضاع ايران تهيه مي‌كردند، عدم  تفكر جدي براي «ايران بعد از شاه» را گواهي مي‌كرد.
قبل از بررسي موضع ايالات متحده در قبال بيداري اسلامي مردم ايران، ذكر نكته‌‌اي ظريف، به شناخت دقيق از مواضع امريكا كمك خواهد كرد. مطلبي كه راجع به عملكرد امريكا در برابر انقلاب اسلامي قابل ذكر است، طرز تفكر و بدراشت جناح حاكم بر امريكا از انقلاب اسلامي و همچنين تدابير آنها در برابر قيام مردم است.
در رابطه با تدابير سران كاخ سفيد دو طرز تفكر در امريكا وجود داشت. طرز تفكر اول كه در رأس آن برژينسكي مشاور امنيته ملي كارتر قرار داشت و سركوبي افراطي قيام مردم، اقدام قاطع براي اعادة نظم و پس از آن مساعي محتاطانه براي ايجاد فضاي بازتر را براي حفاظت از منافع امريكا تجويز مي‌كرد. طرز تفكر ديگر كه در رأس آن سايروسونس وزير امور خارجه و ويليام سوليوان سفير امريكا در تهران قرار داشتند، بر اساس نظرية «پيشبرد دموكراسي» حفظ منافع امريكا را در سازش بين نيروهاي انقلابي  و لزوم خارج شدن شاه و بسياري از فرماندهان و افسران ارشد از صحنة مذاكره با مخالفين ميانه روي امريكا براي جلوگيري از راديكال‌تر شدن انقلاب و انتخاب شخص معتلي به جاي شاه مي‌دانستند.   اين طرز تفكر جناح دمكرات حاكم بر امريكا بود. گر چه در هنگام اجرا يكي از تفكرات دو حزب جمهوري خواه و دمكرات اجرا مي‌شد و طرف ديگر ملزم به اطلاعات بود؛ يعني شيوه عمل واحد بود.
شيوة برخورد سردامداران كاخ سفيد با خيزش اسلامي مردم ايران برگفته از همان طرز تفكر اول بود. اين تفكر تا زماني ملاك عمل قرار مي‌گرفت كه گزارش‌هاي «سياه» و وزارت دفاع امريكا «پنتاگون» از اوضاع ايران خوش‌بينانه بود. نمونة اين گزارش‌ها، يك گزارش بيست و دو صفحه‌اي تحت عنوان «ايران بعد از شاه» بود كه توسط وزارت امور خارجه و سيا تهيه شده بود و زودگذر بودن بحران جاري را گواهي مي‌كرد. در گزارش سيا كه در شهريور ماه 1357 هـ. ش (1978 م) تهيه شده بود اين چنين آمده بود:
ايران نه فقط در شرايط انقلابي قرار ندارد، بلكه حتي آثار و علايمي از نزديك بودن شرايط انقلاب هم در آن به چشم نمي‌خورد.
پشتيباني امريكا از رژيم شاه كه در لحظات ساس قيام مردم صورت مي‌گرفت تا اواسط دي ماه 1357 هـ.ش (1978 م) يعني نزديك چهل روز به پيروزي انقلاب مانده، ادامه پيدا كرد مكالمة تلفني كارتر و وزير خارجه‌اش با شاه در 19 شهريور 1357 هـ. ش و اعلام حمايت جدي از شاه، يه معني صحه گذاردن بر اقدامات وي در كشتار مردم ايران در 17 شهريور همان سال بود. هميچنين پشتيباني امريكا از شاه قبل از حوادث 13 آ‎بان باعث شد كه شاه با پشتگرمي امريكايي‌ها، تظاهرات 13 آبان را سركوب كند و بعد از آن با پشتيباني كاخ سفيد، دولت نظامي را حاكم نمايد. نمونة ديگر حمايت كارتر از شاه در اوج انقلاب، ديدار وليعهد ايران با كارتر در آبان 1357 هـ.ش در كاخ سفيد بود كه در اين ديدار كارتر بر حمايت امريكا از شاه تأكيد ورزيد. علاوه بر اين، كارتر در اين سال در پيامي به مناسبت سالگرد تولد شاه، حمايت از رژيم پهلوي را جزء جدايي ناپذير سياست خارج امريكا اعلام كرد.
رفته‌رفته اتخاذ تدابير امريكا در قبال قيام اسلامي مردم ايران بر اساس طرز تفكر اول كمرنگ‌تر شد. از آذرماه 1357 (1978 م) شخصيت‌ها و مقامات سياسي امريكا نظير مايكل بلومنتال وزير خزانه‌دار يو رابرت بيرد رهبر اكثريت سناي امريكا به همراه كارشناسان متعددي از وزارت خارجه و سازمان سيا به تهران اعزام گرديدند كه گزارش‌هاي همه اين افراد حاكي از ناتواني رژيم شاه در سركوب مخالفين بود. نمونة‌ اين گزارش‌هاي،  گزارش جرج بال معاول پيشين وزرات امور خارجي و مشاور كارتر بود. وي پس از ديدار از ايران با ارايه گزارشي نتيجه‌گيري كرد كه عمر رژيم شاه در ايران به پايان رسيده و كاخ سفيد بايد در جست‌وجوي مكنيسم انتقالي باشد كه امكان قبضه كرن قدرت و پيش دستي بر انقلاب را به عناصر معتدل بدهد.
به دنبال اين گزارش‌ها بود كه كارتر پشتيباني بي چون و چراي خود را از شاه تعديل كرد و در مصاحبه‌اي در روز 16  آذر 1357 هـ.ش (7 دسامبر 1987 م) گفت:
ما ترجيح مي‎دهيم كه شاه همچنان براريكه قدرت باقي بماند ولي تصميم نهايي با مردم ايران است.
فهرست مطالب
امريكا و خيزش اسلامي مردم  ايران    0
مقدمه    1
نتيجة كلام    7
اقدامات تكميلي ايالات متحده براي عملي ساختن جهت‌گيري انحراف    9
عملكرد اجمالي دولت موقت در مسير جهت‌گيري انحراف    10
اشغال سفارت امريكا، استعفاي بازرگان، فرجام جهت‌گيري انحراف    18
پيام امام خميني در مورد گروگان‌ها و اشغال سفارت امريكا در تهران    21
تاريخ 4-12-1358 هـ.ش    21
بسم الله الرحمن الرحيم    21