نقش ورزش در سلامتی

دردنياي پيشرفته و صنعتي شده امروز عدم تحرك را مي توان هديه تمدن نوين بشمار آورد نتيجه اين بي تحركي تنبل شدن عضلات و گرفتگي آنها و خشك شدن مفاصل است. و پنداري جسم انسان از اجزاء سازنده خويش جدا شده و اجزاء با يكديگر بيگانه هستند. اينگونه جدايي منجر به پيدايش تنش، ترس، نگراني و فشارهاي عصبي مي شود كه در نهايت امراض گوناگون جسمي و رواني را بوجود مي آورد

تمرين هاي كششي مي تواند بري همگان، زمينه اي را بسازند كه بدن از اين جدايي و امراض دور بماند. اين تمرين ها عضلات و مفاصل را شاداب و متحرك نگهداشته، هم آهنگي بهينه اي را بين تحرك و تنفس پديد مي آورند.

 هدف از اجراي تمرين هاي كششي فقط اين نيست كه بدن براي انوا ورزش هاي ديگر آمادگي پيدا كند. يك هدف مهم اين است كه انسان جسم خويش را بشناسد. به نيازهايش توجه نمايد، جريان انرژي را در بدن لمس كند، تنش و تنش زدايي از بدن را فرا گيرد. روش هاي آرام سازي بدن را با تمركز فراوان در اجراي تمرين ها دريابد و در نهايت صبور بدن و با قاعده زندگي كردن را بياموزد، خوب تنفس كند و تغذيه اي متناسب داشته باشد

 تمرين هاي كششي عملي با قاعده هستند و براي اجراي آنها هميشه وقت هست. در منزل، در دفتر، در كنار تلويزيون و هرجايي كه انسان باشد. هر آينه انسان به انجام اين تمرينها عادت كرد و از نظامو روش تنش زدايي جسم خويش آگاهي يافت. آنگاه رفته رفته آرامش روحي دايمي خواهد داشت و با منطق و ملايمت با درخواست ها و آنچه كه در اطرافش مي گذرند و گفته و پيدا مي شوند برخورد مي كند

تمرين هاي كششي، هر آينه درست و با تمركز بسيار انجام شوند، بدن را با برنامه اي بهينه براي تمرين ها و حركات ورزشي بدون اينكه خطري پيش آيد، آماده ميسازند. امروزه ميليون ها انسان در دنيا، خوبي هاي تحرك بدني را دريافته اند. اكثراً مشاهده مي كنيم كه مردم پياده روي مي كنند، مي دوند، تنيس بازي مي كنند و يا دوچرخه سواري و شنا را انتخاب مي نمايند. اينان دنبال چه هستند؟ اين شناخت ازكجا سرچشمه مي گيرد؟ 

ما در پي اين هستيم كه دريابيم، انساني كه كه فعاليت بدني دارد زندگي را احساس مي كند. اين افراد در برابر وقايع روزانه زندگي تحمل بيشتري دارند و مقاومت آنان در برابر امراض بيشتر است و داراي اندامي متناسب هستند. اينان بيشتر استقلال انديشه و كمتر حالات افسردگي دارند و حتي در سنين بالاي زندگي قادر به انجام كارهاي تازه و مسئوليتها و تعهدهاي جديد هستند

پژوهش هاي پزشكي در سالهاي اخير نشان داده اند و در آن شكي ديگر وجود ندارد كه بخش عمده بيماري ها در پيوند مستقيم و ناگسستني با عدم تحرك جسمي قرار دارد. آگاهي از نكته بالا و مرتبط كردن آنها با دانش حفظ سلامت، موجب دگرگونيدر نحوه زندگي انسان ميشود. هر آينه به جمله فوق اعتقاد داريم و سلامت خود را هم دوست داريم، يعني هر آينه يك انسان متعادل و منطقي هستيم، نمي توانيم منكر اين امر باشيم كه بدن انسان بايستي تحرك، نرمش و ورزش را در برنامه هاي روزانة خود داشته باشد

توجهو دقت به تحرك بدني يك مد تازه نيست كه براي مدتي كوتاه، نظر برخي را بخود معطوف سازد. ما فهميده ايم كه فعاليت تنها وسيله مبارزه با عدم تحرك است كه انجام آن منوط به يك ماه و يك سال نمي شود، بلكه در تمام مدت زندگي انسان تداوم دارد. اجداد ما مسايل عدم تحرك را نمي شناختند. آنان بايستي به كارهاي سخت و دشوار دست مي زدند تا بتوانند زندگي كنند و بدين سبب قوي و سلامت بودند. آنان با تحرك بدني در فضاهاي باز و ناآلوده كارهايي مانند كشاورزي، شكار، ميوه چيني، درختكاري و غيره را به عنوان فعاليت روزانه انجام مي دادند. ليكن با پيدايش انقلاب صنعتي، ماشين كار انسان را بعهده گرفت و سپس فعاليت انسان كاهش پيدا كرد كه در نتيجه قوايش و احساسش به حرت هاي طبيعي تحليل رفتند. بگذاريد گذرا به تاريخ نفوذ ماشين در زندگي انسان اشاره اي داشته باشيم. ماشين ها زندگي انسان را آسان ساختند، ولي همراه با خود مسايل بيشماري را هديه آوردند. بجاي راه رفتن، اتومبيل سواري را آموختيم، بجاي پله استفاده از آسانسور را ياد گرفتيم و در حاليكه اجداد ما اكثر كارهاي خويش را در حركت و فعاليت انجام مي دادند ما تقريباً همه فعاليت هايمان در حالت نشسته صورت گرفته و مي گيرند