حسابداری و رویکرد های هزینه یابی
قيمت تمام شده يكي از ابعاد مهم در رقابت است. ايجاد تعادل اين مؤلفه با ساير ابعاد رقابت يعني كيفيت و زمان مستلزم اعمال مديريت بر آن است. براي اينكه بتواند از قيمت تمام شده در رويكردها و تكنيكهاي مختلف مديريت استفاده نمود، لازم است ابتدا قيمت تمام شده را به شكل صحيح و مناسب محاسبه نمود. محاسبه قيمت تمام شده مستلزم تخصيص هزينه هاي انجام شده به انواع محصولات توليدي شركت است كه به اين فرآيند اصطلاحاً هزينه هابي گفته مي شود. در اين بخش ابتدا رويكردهاي مختلف براي هزينه يابي ( محاسبه قيمت تمام شده) مورد بحث و بررسي و مقايسه قرار مي گيرند. و در ادامه هزينه يابي بر مبناي فعاليت و مباني آن تشريح مي گردد.
اشكال جديدي از اطلاعات بهاي تمام شده تحت عنوان هزينه يابي براي تحقق اهداف مديريت هزينه بكار برده مي شوند كه شناخت روشها و رويكردهاي هزينه يابي در محاسبه، درك و تحليل بهاي تمام شده ضروري و سودمند است.
انواع رويكردهاي هزينه يابي
بهاي تمام شده و هزينه هاي يك محصول را از ابتداي تولد تا مرگ آن ( در چرخه عمر محصول) با استفاده از مراحل عمر يك محصول به عنوان هدف بهاي تمام شده، تجميع و تجزيه و تحليل مي نمايد.
2- هزينه يابي زنجيره ارزش
در اين رويكرد، اطلاعات بهاي تمام شده مربوط به مرزهاي سنتي سازماني گسرترش يافته و عرضه كنندگان معامله گران و مشتريان را نيز در بر ميگيرد. در اين رويكرد براي محاسبه بهاي تمام شده هدف و دستيابي به اهداف استراتژيك، بهاي تمام شده و سهم هر يك از اعضاي زنجيره ارزش مورد توجه و تأكيد قرار مي گيرد.
3- هزينه يابي ويژگي/كاركرد
در اين رويكرد، اهداف كاهش بهاي تمام شده بر منباي ارتباط با نيازهاي مشتري و اهميت نسبي اين نيازها، به اجزاي محصول تجزيه و تخصيص مي يابد. به عنوان مثال اگر كاهش 20% بهاي تمام شده در سال اول مد نظر باشد به تفكيك اجزاي محصول ممكن است كاهش 10% مواد اوليه مصرفي و 10% در ساير هزينه ها به عنوان اهداف كمي معني شوند.
اين رويكرد تأثير طراحي روي بهاي تمام شده زنجيره ارزش و چرخه عمر و همچنين اثقر تغيير ويژگيهاي محصول روي بهاي تمام شده نهايي، را مورد توجه قرار مي دهند.
اطلاعات بهاي تمام شده را در ارتباط با عمليات توليد و ساخت خاص مورد بررس قرار مي دهد كه مستقيماً در فرآيند عملياتي دخالت دارند.
يك سيستم حسابداري مديريتي است كه براساس ساعاتي كه ماشين آلات و نيروي كار در يك دوره زماني معين در اختيار بخش توليد بوده است، هزينه ها را به محصولات اختصال مي دهد. سيستم هزينه استاندارد مديران را به ساختن محصولات غير ضروري يا تركيب اشتباه محصولات ترغيب مي كند چرا كه در اين صورت مديران ميتوانند با بهره برداري كامل از ماشين ها و نيروي كار خود، هزينه تمام شده محصول را به حداقل برسانند.
هزينه هاي صرف شده براي جلوگيري از شكست ها و فعاليتهاي ارزيابي به علاوه زيان هاي ناشي از شكست دروني و بروني، اين روش كمك مي كند كه از هزينه هاي حصول اطمينان و تضمين كيفيت يا هزينه هايي كه در زمان فقدان كيفيت ايجاد مي گردد و بر بهاي تمام شده مؤثر است، آگاهي يافت. در نمودار زير مدل اقتصادي هزينه هاي كيفيت اراه مي شود( جواهر دشتي ، 1381)
هزينه يابي كيفيت مزايا و كاربردهاي زير را دارا مي باشد:
-شناسايي مراكز هزنيه كه موجب كاهش كيفيت هستند.
-كمك به كاهش بهاي تمام شده محصول.
-ايجاد توازن رقابتي بيشتر در مقابل رقبا.
-سرمايه گذاري و انجام اقدامات اصلاحي براي رسيدن به شرايط استاندارد ( شرايط هدف).
-امكان بهبود توليد محصول.
-تسهيل سنجش اقامات اجرايي و پارامتركاري.
-مقاصد انگزيشي، طرح ريزي و كنترل هزينه هاي آتي.
در اين روش اطلاعات عناصر بهاي تمام شده يعني مواد، دستمزد و سربار مرتبط با هر سفارش كار و توليد محصول خاص جمع آوري و قيمت تمام شده هر سفارش از طريق تقسيم جمع بهاي تمام شده بر تعداد واحدهاي توليد شده در آن سفارش به دست ميآيد هدف از اجراي اين سيستم، محاسبه سود سفارش است. لازم به ذكر است هزينه سربار در اين روش شامل سربار توليدي و غير توليدي است.
اين سيستم نشان مي دهد كه بهاي تمام شده توليد مربوط به يك دوره مالي چگونه بين مراحل مختلف توليد تقسيم شده است.
اين سيستم، بهاي تمام شده محصول را در فرآيند بهبود مستمر محاسبه مي نمايد. كايزن يعني بهبود مستمر كه نوعي استراتژي رقابتي است و مستلزم صرف هزينه ( مصرف منابع) ميباشد. بنابراين ارزيابي اقتصادي كايزن، مستلزم محاسبه هزينه هاي اجراي آن است. نمودگرهاي زير ارتباط هزينه يابي كايزن با هزينه يابي استاندارد را نشان مي دهد.
حسابداري مديريت و اهداف آن
يكي از پيامدهاي تكامل حسابداري، توسعه وظايف و نقش حسابداري در اداره امور واحدهاي اقتصادي است به نحوي كه حسابداري را از نقش سنتي خود كه ثبت و گزارش رويدادها و فعاليت هاي مالي بوده به مبناي اساسي در تصميم گيري ارتقاء داده است