موضوع : طاووس آبی هندی

توضیح: این فایل به صورت ورد و آماده ی پرینت می باشد

جهت پرورش طاووسيان شما بايد حداقل 400 فوت مربع (37 مترمربع) فضا داشته باشيد. مرغ‌هاي بزرگتر، بهترند. سقف حداقل بايد 2/61 فوت ارتفاع داشته باشد با نشستگاهي، حداقل 40 اينچ زيرزمين. طاووس تا سه سالگي پرهاي بلندشان را گسترده نمي‌كنند و سپس سال به سال پرهايشان مي‌ريزد. در نيويورك آنها در اواخر جولاي يا اوايل آگوست به پرريزي مي‌كنند و تا سپتامبر آنرا به پايان مي‌رسانند. اين پرها دم واقعي طاووس نيستند خود اين دسته دم، شامل 150-100 پوشش دم است كه با 20 Rectric (شاهپر) ساپورت مي‌شوند.
بدن طاووسيان
طاووسيان كم سن و جوان‌، داراي جثه‌هاي يكسان نيستند. اگر شما گروهي از طاووسيان هم سن داشته باشيد، پس از چند ماه، معمولاً نرها داراي پاهاي بلندتري خواهند بود. نكته ديگر، رنگ تازه از تخم بيرون آمدگان است. اين رنگ از همان اول، مشخص و نمايان است در زير، چند تصوير از پرهاي اوليه طاووسيان نر و ماده آمده است.
دسته‌بندي علمي طاووسيان.
شاخه: Chorlata
زيرشاخه: مهره‌داران.
دسته: پرندگان
گونه: Galliforms
خانواده: Phasianina (قرقاوليان)
زيرخانواده: Phasianinae (قرقاول)
سرده: Pavo (طاووس رنگين‌كماني)
گونه‌هاي: Pavo Cristatus (آبيها) و Pavo Muticus (سبزها)
زيرمجموعه‌ها براي p. m. spicifer, p.m. muticus: p.muticus و p.m. imperator
سرده ديگري براي طاووسيان كنگو وجود دارد (Afropavo). گونه تك شناخته شده، Afropavo Congenisis مي‌باشد. در حال حاضر، اطلاعات كمي راجع به طاووسيان كنگويي در دسترس و شناخته شده است كه اولين بار در سال 1936 به ثبت رسيد.
نژاد طاووسيان، متعلق به هند، برمه، جاوا، سيلون، شبه‌جزيره مالايا، و كنگو مي‌باشد. طاووسيان از خانواده قرقاول است. تفاوت عمده ميان طاووس و قرقاول، در بال و پرهاست. طاووسيان، پرندگان بسيار پرتوان و پرطاقتي هستند و با مراقبت كافي، بين چهل تا پنجاه سال عمر مي‌كنند. واژه "Peafowl" (طاووسيان) برمي‌گردد به نام اين گونه پرنده. نر آن، "Peacock" و ماده آن، "Peahen" نام دارد. نوزادان زير يكسال، "Peachicks" نام دارند.
طاووسيان در رنگهاي بسيار گوناگوني، شامل آبي، سبز، سفيد، قهوه‌اي روشن، و بنفش هستند. اين رنگها و بسياري از رنگهياي ديگر كه ذكر نشدند زائيده فكري بشر در تمام جهان است. طاووس هندي آبي و طاووس سبز، متداول‌ترين رنگهاي طاووسيان يافته شده در جهان هستند. طاووسيان هندي آبي تاكنون متداول‌ترين طاووس در به دام افتادن هستند و همان دسته از طاووسيهاني هستند كه مردم با بازديد از باغ‌وحش‌ها و پاركها، با آنها آشنا هستند.
جفتگيري
معمولاً طاووسيان در سن 2 سالگي، جفتگيري مي‌كنند. گاهي طاووس‌هاي ماده يكساله هم روي تخم‌هاي بارور مي‌خوابند. آنها در اواخر تابستان، پس از رسيدن به سن يك‌سالگي تخم‌گذاري مي‌كنند. بهترين شانس براي يك مرغ يكساله، جهت تخم‌گذاري كردن زماني است كه در همان مرغداني كه طاووس بالغ نر است، باشد. يك طاووس نر بالغ، طاووس نري است كه حداقل 3 ساله است. يك طاووس نر، تا زماني كه 3 ساله نشود، كاملاً بالغ نشده است. دنباله دم، دراز خواهد شد و طي 2 تا 3 سال، پرتر مي‌شود. پس از اينكه طاووس پنج يا شش ساله مي‌شود، طول دم ثابت مي‌ماند و تا زمانيكه پرنده سالم باشد كيفيت آن همچنان تا آخر عمر ثابت باقي مي‌ماند. دنباله دم در چرخه جفتگيري طاووس نر بسياري مهم است. طاووس نر، در اواخر تابستان خواهد ريخت و اين، زماني است كه فصل جفت‌گيري خواهد رسيد. يك طاووس نر 2 ساله كه داراي يك دم 1 تا 2 فوتي است در اين سن، براي جفت‌گيري مناسب‌تر از يك طاووس نر 2 ساله كه هيچ دنباله دمي ندارد، مي‌باشد. يك طاووس نر بالغ، در شرايط اوليه، مي‌تواند با پنج طاووس ماده جفت‌گيري كند. زايايي و لقاح‌پذيري براي هر طاووس نر، بايد دقيقتاً سنجيده شود تا مشخص شود كه هر طاووس نر با چند طاووس ماده مي‌تواند جفت‌گيري موفقيت‌آميز داشته باشد. هنگام انتخاب طاووسيان به منظور جفت‌گيري بايد طاووس‌هاي نر و ماده بي‌نسبيت با هم (از يك خانواده نباشند)، انتخاب شوند. جفتگيري نسبي مي‌تواند منجر به مشكلاتي براي تخم‌ها و جوجه‌ها شود. مهم نيست كه طاووس با چه سني جهت جفتگيري، انتخاب يا خريداري مي‌شود، مهم اين است كه پرنده‌ها سالم باشند. يك پرنده سالم، داراي پرهاي با كيفيت، پاها و سرپنجه‌هاي مستقيم و چشمان شفاف و پر فعاليت است. طاووس‌هاي ماده، در آوريل، مورد لحاق قرار مي‌گيرند و در هر روز يك تخم مي‌گذارد تا اينكه يكدسته هفت تا ده تخمي بدست مي‌آيد. تخم‌ها، قهوه‌اي روشن هستند و از لحاظ اندازه‌، مانند تخم‌هاي بوقلمون است. اگر تخم‌ها جهت جوجه‌كشي از آشيانه جمع‌آوري شوند، يك طاووس ماده قادر است روي 30 تخم هم بخوابد. طاووس‌هاي ماده‌اي كه آزادانه در زمين كشاورزي و اطراف مزارع، آزادانه پرسه مي‌زنند، آشيانه‌هاي خود را در غلف‌هاي بلند، اطراف درختچه‌ها و پاي بوته‌ها پنهان مي‌كنند. آشيانه، حفره‌اي است كه روي زمين گسترده مي‌شود و با علف مشخص و سجاف مي‌شود. آشيانه‌ها در چنين مكان‌هايي، در بسياري از مواقع توسط صاريخ (اپاسم)، راكون‌ها، و راسوها از بين مي‌رود كه اين حيوانات تخم‌ها را مي‌خورند. طاووس‌هاي ماده‌اي كه در اين آشيانه‌ها مي‌نشينند، نسبت به حمله كايوتها، روباهها، و سگهاي ولگرد كه طاووس‌هاي ماده را مي‌كشند، حساس هستند. طاووس‌هاي ماده‌اي كه در مرغداني‌هاي گروهي نگهداري مي‌شوند، جهت جاي آشيانه، از لاستيكها و تايرهاي قديمي، جعبه‌هاي چوبي، و بشكه‌هاي خالي استفاده مي‌كنند. اين بخش‌ها بايد با علوفه خشك يا كاه پر شوند تا آشيانه را مهيا سازند.
جوجه‌كشي
روش‌هاي متعددي در جوجه‌كشي تخم‌هاي طاووسيان وجود دارد. اولين روش، جوجه‌كشي مصنوعي است. ما تخم‌ها را در دماي 100-99 درجه فارنهايت و در پيازه‌هاي مرطوبي با دماي 85-83 درجه فارنهايت جوجه‌آوري مي‌كنيم. تخم‌ها بعد از 27 تا 30 روز، شكسته مي‌شوند و جوجه‌ها سر از تخم بيرون مي‌آورند. تخم‌ها بايد پس از 10 رزو قرارگيري در مرحله جوجه‌كشي مصنوعي، جوجه‌ةا بايد از لحاظ بارور بودن، بررسي شوند. اگر يك تخم بارور نباشد، بايد از بخش جوجه‌كشي خارج شود تا هيچ مزاحمتي براي ديگر تخم‌هاي موجود در دستگاه جوجه‌كشي ايجاد نكند و باعث خراب شدن آنها نشود. تخم‌ها بايد تا آنجا كه ممكن است، پس از تخم‌گذاري شدن، وارد بخش جوجه‌كشي شوند و هيچ تخمي نبايد بيش از 10 روز قبل از شروع جوجه‌كشي، نگهداري شود. همچنين اين قاعده در روش‌هاي متناوب جوجه‌كشي كه در بخش بعد به آن خواهيم پرداخت هم، بكار مي‌رود.


فهرست مطالب

مقدمه    1

بدن طاووسيان    2

دسته‌بندي علمي طاووسيان.    2

جفتگيري    4

جوجه‌كشي    6

تغذيه    9

مكان زندگي    10

متفرقه    11

جانورشناسي: با طاووسيان و چشم‌هاي مصنوعي آنها    12

طاووس‌ها مي‌دانند كه در اين جهان، بسيار مورد توجهند    12

طاووسيان    13

بال و پرها    17

جفتگيري    18

طبقه بندي    19

طاووسيان هندي آبي    20

اطلاعات ديگر    21

فصل جفتگيري    21

طاووس    23

دانلود کامل این فایل ، بعد از خریداری